Z wielkim trudem i bólem pupy skończyłem drugi sezon Valhalli.
Czym tu się można zachwycać? Nie logiczne decyzje, słaba gra aktorska, odczucie taniości. Ostatnio bardzo typowy "serial orginalny N". Nie jest to może gorsze od blood org.. ale zje*ali w bardzo podobnym stylu.
Motyw który najbardziej napsuł mi krwi: przepłynąć wodospad... "Potrzebujemy co najmniej 6 osób do obsługi łodzi " po co !! Żeby trzymali się burt ?!?!? Wyrzućmy skóry, wyje*my maszt to na pewno pomoże ... Jak by nie mogli tego zostawić wszystkiego w środku puścić łódkę i zejść bokiem... Dalej, wyrzuciło tą łajbę na brzeg !?! Co to kurde tsunami było !!?! Rozrzuciło ich chyba na dystansie kilku kilometrów. Jeszcze dalej, Afroamerykanin, jakiś tam względnie znany zapaśnik/ wojownik (musiał być bo w końcu przed samym Doroszynskim go wystawiali) który na bank grzmocił panny w każdej wiosce na znanym tam świecie zakochuje się po kilku dniach i rozkleja jak mała dziewczynka . Jeszcze dalej, "żeglują" bez tego wyje*anego masztu po jeziorze. Nie jestem żeglarzem ani nic ale trochę pływałem jakimiś tam skorupkami i bez siły napędowej w postaci wiatru, nurtu, silnika czy też mięśni to by ch*ja popływali.
Czekałem jak przedstawią Samego Wielkiego Cesarza Konstantynopola. I sru... wisienka na torcie. Jakiś lumpik owinięty pazłotkiem dowiaduje się z Bóg wie kąd że już dopływają i wychodzi im z "orszakiem 6+ ludzi" na przywitanie przyszłej Cesarzowej... A i gazeebo rozstawili...
Jedyne co mi się w tej serii podobało to Earl Godwin, ciekawa postać, ciekawy myk z dojściem do korony. Trochę naciągane ale jedyne co mnie jakoś zainteresowało.
Ocena całości : słabe 4 /10