W wywiadzie dla "Newsweeka", Smarzowski obawia się że jego film zostanie zakazany w Polsce. Jednocześnie sam przyznaje że jego "Róża" jest zakazana w Rosji a "Wołyń" na Ukrainie więc zanim wrzuci Polskę do jednego worka ze wschodem to niech poczeka. "Kler" jakoś zakazany nie był więc i wątpię by "Wesele" było, mimo że ponoć opowiada o naszym antysemityzmie. Poza tym Pan Reżyser twierdzi że pewnie przejmie pałeczkę po Maćku Stuhrze, jako naczelny Żyd Polskiego Kina. Powiem tak, czym innym jest brać w czymś udział czy też coś kręcić mając w zamyśle jedynie i głównie krytykę a czym innym jest po prostu opowiedzieć świetną historię, przy okazji dając psztyczek w nos. Przynajmniej dla mnie. Dlatego o ile Pana Stuhra faktycznie nie lubię, ponieważ jego wywody na temat polityki oraz opowiadanie się po jednej ze stron, jednocześnie wyraźnie obrażające drugą stronę co najmniej nie przystoją człowiekowi tej klasy, tak wierzę że nowe "Wesele" będzie przede wszystkim świetnym kinem, co najmniej na poziomie poprzedniego. Historia zna wiele dzieł, w których twórcy krytykowali własne narody czy politykę i wrzasku z tego powodu nigdy nie było a wręcz przeciwnie - nagrody. Chociażby "Pluton" Stone'a, "Ofiary Wojny" De Palmy czy też "The Florida Project" Bakera. Jeśli krytyka jest uzasadniona a widz obserwuje przy tym po prostu bardzo dobrą i wartą opowiedzenia historię - jestem jak najbardziej za! Znajdą się natomiast przykłady "dzieł", których zamysł jest zgoła inny - krytykować, uderzyć, obśmiać, obrazić. I to nie tylko w kinie. Również w muzyce. I tego nie akceptuję. Chcę żyć w demokracji i mieć wolność twórczą oraz słowa, dlatego nawet gdy obserwuję jak Nergal wiesza figurkę Chrystusa na penisie to jedyne co sobie myślę w takim momencie, to "co za idiota..." i pomijam to milczeniem. Żeby to jeszcze faktycznie wynikało z jego przeświadczenia co do tego, że chrześcijanie są źli, ale nie. To wynika tylko i wyłącznie z tego że Pan Darski to fan Black Metalu, a przecież "Trve Black Metal" to otwarta obraza Chrześcijan, palenie kościołów itd. Nic więcej się za tym nie kryje. Czy ma do tego prawo? Oczywiście. Czy jest to na jego poziomie? Absolutnie nie. To samo z kinematografią i choć obawiam się że poprzez znajomości Pana Smarzowskiego z takimi ludźmi jak Nergal właśnie, czy też często spotykaną w jego filmach krytykę własnego narodu, wierzę że ma on wciąż przede wszystkim najwięcej do powiedzenia jako twórca świetnego kina, bardzo dobrych historii oraz prezentacji swego kunsztu. Mimo to, wciąż wyżej cenię sobie np. Michaela Haneke, który wychodzi z ukazywaniem ludzkich problemów o wiele dalej niż głównie na swoje podwórko.